Kindertehuis
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Rosa-Lin
25 April 2016 | China, Zhengzhou
Wat een spannende dag vandaag!
Bij het ontbijt bleek maar weer eens dat de term "American Breakfast" niet veel meer hoeft te betekenen dan dat je wit brood en een gebakken eitje hebt. De koffie is al met melk inclusief (dus die hoef ik niet;-)) en de jus d'orange was ver te zoeken. Maar....meloen, stukjes sinaasappel vullen het geheel aan en voor onderweg hadden we nog 2 muffins gescoord gisteren bij een bakker.
Om 8 uur in de auto, op naar Luohe. Om Zhengzhou uit te komen (wat sinds 2006 van 7 mln naar 10 mln inwoners is gegaan) sta je gewoon tot aan de snelweg redelijk vast....het rijdt, het beweegt alle kanten op, op de 5baans wegen rijden ze soms 8 of 9 auto's dik, maar uiteindelijk komt iedereen de stad uit (of in). Niemand maakt zich daar druk om, en de auto's worden alleen maar groter lijkt ons!
Na 2,5 uur bereiken we Luohe.
Onze gids, Amy, heeft in eerste instantie bij het kindertehuis al navraag gedaan wat ze graag zouden willen hebben als donatie. We hebben zelf wat gespaard hiervoor en van verschillende mensen donaties ontvangen en we hadden daarmee een mooi bedrag van zo'n 150 euro om te besteden voor het tehuis.
Het advies was om dat eerst te vragen en daarna te kopen en geen cash geld te geven.
En zo lopen we enkele minuten later met 6 pakken luiers en 6 blikken melkpoeder een supermarkt uit. De benodigde omzet van die dag was ruimschoots gehaald;-)). En de voorraad een heel eind geslonken!
Op naar het kindertehuis. Dat was nog best even zoeken in Luohe. Gelukkig was er de chinese tomtom....want ook de gids en chauffeur waren hier nog nooit geweest.
We werden al opgewacht door een lieve, ons enigszins bekend voorkomende, vrouw. Met filmcamera in de aanslag;-).
Voordat ik het wist waren de luiers en de blikken melkpoeder al in ontvangst genomen en afgevoerd, stonden we in een soort van vergaderruimte met zo'n 10 mensen en begonnen ze heel enthousiast van allerhande vragen te stellen.
3 mensen van de krant, de directrice, de politieman die Rosa-Lin gevonden heeft destijds, de nanny en de 'teacher'. De drie mensen van het tehuis hebben we 10 jaar geleden ook al ontmoet, ze werkten er dus allemaal nog. Inmiddels waren er ipv 50 zo'n 150 kinderen. 2 jaar geleden is er een nieuw gebouw bijgeplaatst en wordt het oude gebouw verbouwd. We hebben overal een rondleiding gehad en alles mogen fotograferen en filmen. Dat was 10 jaar geleden wel anders.
Het was opnieuw een bijzondere ontmoeting. Destijds was Rosa-Lin de allereerste uit het tehuis die geadopteerd werd en kwamen we in de krant. Nu is ze de allereerste die ook weer terugkomt en dus...jawel, weer in de krant. Er zijn heel wat foto's genomen van ons, maar vooral van Rosa-Lin natuurlijk.
Toen haar nanny haar kwam begroeten vloog ze Rosa-Lin om haar nek en begon te huilen. Tja...op dat moment vlogen de emoties natuurlijk alle kanten op. Verwarrend, zeker ook omdat iedereen Chinees sprak, het druk was om ons heen en iedereen iets van haar wilde weten natuurlijk. En dan staat er nog een nanny continu aan je te plukken....zo blij dat ze je terugziet. Pffff......
We hebben wel mooie herinneringen gemaakt hierdoor.
Zo goed om te voelen dat je zo geliefd was in het tehuis natuurlijk. Dat iedereen nog van alles weet van toen. En dat ze je alle geluk van de wereld toewensen.
Het afscheid viel voor de nanny dan ook weer zwaar! Lief!
Vervolgens uitgenodigd door de directrice om te gaan lunchen. Dat leek ons wel een mooie manier om even wat rustiger te kunnen "praten" met elkaar. En dat was het ook. Lekker eten op tafel en een ruimte voor ons gezelschap alleen. Ze vonden het allemaal fijn dat Rosa-Lin was geweest en hoopten dat ze over een paar jaar weer terug wilde komen;-).
Na de lunch de vindplaats bezocht en veel foto's gemaakt nog. Met iedereen eromheen uiteraard weer.
De rit terug naar het hotel was een mooie gelegenheid om alles even te laten bezinken. En aan het eind van de rit kwamen we tot de conclusie dat het wel een hele mooie dag is geweest. Dankbaar voor het feit dat we zo warm ontvangen zijn en de herinneringen die weer bijgemaakt zijn.
Morgen een dagje site-seeing Zhengzhou. Met Amy, onze gids voor de komende dagen, en onze vast chauffeur.
Welterusten voor nu! x
Bij het ontbijt bleek maar weer eens dat de term "American Breakfast" niet veel meer hoeft te betekenen dan dat je wit brood en een gebakken eitje hebt. De koffie is al met melk inclusief (dus die hoef ik niet;-)) en de jus d'orange was ver te zoeken. Maar....meloen, stukjes sinaasappel vullen het geheel aan en voor onderweg hadden we nog 2 muffins gescoord gisteren bij een bakker.
Om 8 uur in de auto, op naar Luohe. Om Zhengzhou uit te komen (wat sinds 2006 van 7 mln naar 10 mln inwoners is gegaan) sta je gewoon tot aan de snelweg redelijk vast....het rijdt, het beweegt alle kanten op, op de 5baans wegen rijden ze soms 8 of 9 auto's dik, maar uiteindelijk komt iedereen de stad uit (of in). Niemand maakt zich daar druk om, en de auto's worden alleen maar groter lijkt ons!
Na 2,5 uur bereiken we Luohe.
Onze gids, Amy, heeft in eerste instantie bij het kindertehuis al navraag gedaan wat ze graag zouden willen hebben als donatie. We hebben zelf wat gespaard hiervoor en van verschillende mensen donaties ontvangen en we hadden daarmee een mooi bedrag van zo'n 150 euro om te besteden voor het tehuis.
Het advies was om dat eerst te vragen en daarna te kopen en geen cash geld te geven.
En zo lopen we enkele minuten later met 6 pakken luiers en 6 blikken melkpoeder een supermarkt uit. De benodigde omzet van die dag was ruimschoots gehaald;-)). En de voorraad een heel eind geslonken!
Op naar het kindertehuis. Dat was nog best even zoeken in Luohe. Gelukkig was er de chinese tomtom....want ook de gids en chauffeur waren hier nog nooit geweest.
We werden al opgewacht door een lieve, ons enigszins bekend voorkomende, vrouw. Met filmcamera in de aanslag;-).
Voordat ik het wist waren de luiers en de blikken melkpoeder al in ontvangst genomen en afgevoerd, stonden we in een soort van vergaderruimte met zo'n 10 mensen en begonnen ze heel enthousiast van allerhande vragen te stellen.
3 mensen van de krant, de directrice, de politieman die Rosa-Lin gevonden heeft destijds, de nanny en de 'teacher'. De drie mensen van het tehuis hebben we 10 jaar geleden ook al ontmoet, ze werkten er dus allemaal nog. Inmiddels waren er ipv 50 zo'n 150 kinderen. 2 jaar geleden is er een nieuw gebouw bijgeplaatst en wordt het oude gebouw verbouwd. We hebben overal een rondleiding gehad en alles mogen fotograferen en filmen. Dat was 10 jaar geleden wel anders.
Het was opnieuw een bijzondere ontmoeting. Destijds was Rosa-Lin de allereerste uit het tehuis die geadopteerd werd en kwamen we in de krant. Nu is ze de allereerste die ook weer terugkomt en dus...jawel, weer in de krant. Er zijn heel wat foto's genomen van ons, maar vooral van Rosa-Lin natuurlijk.
Toen haar nanny haar kwam begroeten vloog ze Rosa-Lin om haar nek en begon te huilen. Tja...op dat moment vlogen de emoties natuurlijk alle kanten op. Verwarrend, zeker ook omdat iedereen Chinees sprak, het druk was om ons heen en iedereen iets van haar wilde weten natuurlijk. En dan staat er nog een nanny continu aan je te plukken....zo blij dat ze je terugziet. Pffff......
We hebben wel mooie herinneringen gemaakt hierdoor.
Zo goed om te voelen dat je zo geliefd was in het tehuis natuurlijk. Dat iedereen nog van alles weet van toen. En dat ze je alle geluk van de wereld toewensen.
Het afscheid viel voor de nanny dan ook weer zwaar! Lief!
Vervolgens uitgenodigd door de directrice om te gaan lunchen. Dat leek ons wel een mooie manier om even wat rustiger te kunnen "praten" met elkaar. En dat was het ook. Lekker eten op tafel en een ruimte voor ons gezelschap alleen. Ze vonden het allemaal fijn dat Rosa-Lin was geweest en hoopten dat ze over een paar jaar weer terug wilde komen;-).
Na de lunch de vindplaats bezocht en veel foto's gemaakt nog. Met iedereen eromheen uiteraard weer.
De rit terug naar het hotel was een mooie gelegenheid om alles even te laten bezinken. En aan het eind van de rit kwamen we tot de conclusie dat het wel een hele mooie dag is geweest. Dankbaar voor het feit dat we zo warm ontvangen zijn en de herinneringen die weer bijgemaakt zijn.
Morgen een dagje site-seeing Zhengzhou. Met Amy, onze gids voor de komende dagen, en onze vast chauffeur.
Welterusten voor nu! x
-
25 April 2016 - 17:37
Ans:
Wouw, indrukwekkend zeg. Bijzonder ook dat ze Rosa-Lin nog kenden. Jullie hebben de afgelopen week al heel veel indrukken opgedaan. Benieuwd nu al naar jullie volgend verslag. Groetjes De buurtjes van 6 -
25 April 2016 - 17:57
Heidi:
Ben er stil van! Dikke knuffel -
25 April 2016 - 18:22
Corry:
Wat een in drukken gewldig -
25 April 2016 - 18:59
Willemijn:
Wat fijn voor Rosa-Lin om deze positieve ervaring te hebben gekregen. Dat ze haar nog kende en graag willen dat ze nog eens terug gaat komen. Ze was dus niet zomaar een meisje, maar een heel speciaal meisje. Wat zullen jullie nog veel hebben om over te praten en om over na te denken. xxx -
25 April 2016 - 20:48
O Pa En Oma Leijten:
Lieve Rosa - Lin Anita en Hans.
We hebben het verslag gelezen wat was dat mooi dat jullie met open armen ontvangen zijn, en dat ze
Rosa-Lin nog zo goed herkende.Toen ik dit alles aan het lezen was schoten de tranen ln mijn ogen.
Hier word je echt stil van.We hopen dat jullie nog lang kunnen nagenieten van deze mooie dag.
Wij wensen jullie verder nog gezellige dagen toe geniet er van.Heel veel groetjes van Opa en Oma Leijten.
-
25 April 2016 - 22:03
Mirjam Ruijgrok:
Wat een mooi en ontroerend verhaal!! Geniet van al deze bijzondere momenten -
25 April 2016 - 22:32
Frans En Ans:
Prachtig verhaal, en wat fijn om zo te horen voor Rosa-Lin.
groetjes
Frans en Ans
Buurtjes om de hoek xx -
26 April 2016 - 13:29
Rosa-Lin Sterke:
Bedankt voor de reacties . -
26 April 2016 - 13:29
Rosa-Lin Sterke:
Bedankt voor de reacties . -
26 April 2016 - 13:34
Rosa-Lin Sterke:
Zelf vond ik het ook een hele mooie bijzondere ervaring
groetjes Rosa-Lin
PS. Ans en Frans, willen jullie dit blog ook aan Ans en Willem doorgeven ?
-
26 April 2016 - 13:43
Ome Frans En Tante Nel.:
Wat een geweldig verhaal en mooie ervaring,geniet nog van de komende dagen. -
27 April 2016 - 11:29
Hedwyg Van Groenendaal:
Wat bijzonder zeg! Heel indrukwekkend ook. Geniet nog samen daar in China en hou er mooie herinneringen aan over :)
Liefs, Hedwyg & Ton -
28 April 2016 - 22:24
Mariska:
Net als 10 jaar geleden wederom tranen met tuiten hier; zo'n mooie reactie van haar nanny! -
29 April 2016 - 22:20
Rian:
alle verslagen nog eens gelezen................wat een ervaring voor jullie allemaal, mooi hoor, echt super !
-
01 Mei 2016 - 17:55
Conny:
Echt een kippenvel moment!!
Mooi verwoord Anita, stond er gewoon in gedachten bij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
